De energie meter zelf implementeert niet direct anti-islanding-functionaliteit; het dient eerder als een meetapparaat in het energiesysteem om het energieverbruik te meten en vast te leggen. In gedistribueerde opwekkingssystemen (zoals fotovoltaïsche systemen) wordt echter doorgaans een reeks beschermende maatregelen toegepast om eilandvormingseffecten te voorkomen, waaronder beveiligingsapparatuur tegen eilandvorming die in combinatie met de energiemeter werkt. In de volgende paragrafen wordt een gedetailleerde uitleg gegeven van het concept van anti-eilandbedrijf, de rol van de energiemeter in deze context en de methoden voor het implementeren van anti-eilandbedrijfbescherming.

1. Concept van anti-eilanding

Eilandeffect verwijst naar een situatie waarin een deel van het elektriciteitsnet wordt losgekoppeld van het hoofdnet, maar wel stroom blijft leveren aan de belasting, waardoor een zelfvoorzienende eilandstaat ontstaat. Deze eilandstaat kan abnormale spannings- en frequentieschommelingen veroorzaken, wat veiligheidsrisico's voor apparatuur en personeel met zich meebrengt en mogelijk de stabiele werking van het elektriciteitsnet beïnvloedt. Daarom moeten effectieve beschermingsmaatregelen tegen eilandvorming worden geïmplementeerd in gedistribueerde opwekkingssystemen.

2. De rol van energiemeters bij de bestrijding van eilandvorming

Hoewel energiemeters niet direct anti-islanding-functionaliteit implementeren, spelen ze een cruciale rol bij het monitoren en meten van gedistribueerde opwekkingssystemen. Via energiemeters is real-time monitoring van de opwekkingsoutput, het energieverbruik en de energiestroom op het netaansluitpunt mogelijk. Deze gegevens zijn essentieel om te bepalen of het systeem zich in een eilandstatus bevindt, om de systeemprestaties te evalueren en om operationele strategieën te optimaliseren.

3. Methoden voor het implementeren van bescherming tegen eilandlanding

De implementatie van anti-eilandbeveiliging is in de eerste plaats afhankelijk van gespecialiseerde anti-eilandbeveiligingsapparatuur. Deze apparaten werken meestal in combinatie met energiemeters, netaansluitingsonderbrekers, omvormers en andere apparatuur om de veilige en stabiele werking van gedistribueerde opwekkingssystemen te garanderen. De belangrijkste methoden voor het implementeren van bescherming tegen eilandbewoners zijn onder meer:

3.1 Spannings- en frequentiebewaking : Anti-eilandbeveiligingsapparatuur bewaakt continu de spanning en frequentie op het netaansluitpunt. Wanneer een abnormale spanning of frequentie (zoals hoge of lage spanning, of frequentieafwijkingen van het normale bereik) wordt gedetecteerd, beoordeelt het apparaat dat het systeem zich mogelijk in een eilandstatus bevindt en geeft het een beschermend signaal af. Hoewel energiemeters niet rechtstreeks deelnemen aan de bescherming tegen eilandvorming, zijn de spannings- en frequentiegegevens die zij leveren cruciaal voor het beoordelen van eilandomstandigheden.

3.2 Bewaking van de stroomrichting : Anti-eilandbeveiligingsapparatuur bewaakt ook de richting van de energiestroom van het gedistribueerde opwekkingssysteem naar het elektriciteitsnet. Onder normale omstandigheden stroomt er stroom van het gedistribueerde opwekkingssysteem naar het elektriciteitsnet. Als de richting van de energiestroom verandert (zoals een omgekeerde stroomstroom), kan dit erop duiden dat het systeem is losgekoppeld van het hoofdnet en in een eilandstatus is terechtgekomen. Op dezelfde manier zijn de stroomgegevens van energiemeters een belangrijk referentiepunt voor het bepalen van de eilandomstandigheden.

3.3 Controle netaansluitingsonderbreker :

Zodra het anti-eilandbeveiligingsapparaat vaststelt dat het systeem zich in een eilandstatus bevindt, verzendt het onmiddellijk een signaal om de netverbindingsonderbreker te besturen, waardoor het gedistribueerde opwekkingssysteem wordt geïsoleerd van het hoofdnet om het eilandeffect te elimineren. Hoewel energiemeters de netaansluitingsonderbrekers niet rechtstreeks aansturen, zijn de monitoringgegevens die zij leveren essentieel voor het aansturen van de onderbrekers.

3.4 Communicatie en bewaking op afstand :

Moderne anti-eilandbeveiligingsapparatuur beschikt doorgaans over communicatiemogelijkheden, waardoor realtime gegevensuitwisseling met externe bewakingscentra mogelijk is. Via bewakingscentra op afstand kunnen operators realtime informatie krijgen over de bedrijfsstatus van het gedistribueerde opwekkingssysteem, inclusief of het zich in een eilandstaat bevindt. Als belangrijk meetapparaat in het energiesysteem worden energiemetergegevens ook vaak geüpload naar bewakingscentra op afstand voor gecentraliseerd beheer en analyse.

3.5 Intelligente en geïntegreerde oplossingen :

Dankzij de technologische vooruitgang evolueert de anti-eilandbeschermingstechnologie voortdurend. Intelligentie en integratie zijn belangrijke trends in de technologie voor de bescherming tegen eilandbewoners. Door verschillende beveiligingsmethoden te integreren (zoals spanningsbeveiliging, frequentiebeveiliging, bescherming van de stroomrichting) en geavanceerde technologieën zoals kunstmatige intelligentie en big data te integreren, kan een nauwkeurigere en snellere detectie en bescherming van eilandgebieden worden bereikt. In deze trend zal de rol van energiemeters als fundamentele meetinstrumenten in het energiesysteem steeds prominenter worden bij de bescherming tegen eilandlanding en andere geavanceerde toepassingen.

Hoewel energiemeters niet direct anti-islanding-functionaliteit implementeren, spelen ze een cruciale rol bij het monitoren en meten van gedistribueerde opwekkingssystemen. Door samen te werken met andere anti-eilandbeveiligingsapparatuur helpen ze de veilige en stabiele werking van gedistribueerde opwekkingssystemen te garanderen. Bovendien zal met de technologische vooruitgang en de voortdurende ontwikkeling van energiesystemen de rol van energiemeters bij de bescherming tegen eilandbewoners steeds duidelijker worden.